Но ако е така и кај Борхес и кај Дерида - исчезнување на антериорноста и авторитетот, трансценденталниот означеник, било Текст или Автор - зарем не се соочуваме со еден голем, радикален раскин или прекин со модерната традиција?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Со други зборови: зарем отсуството на таквиот текст или авторитет не го дезактивира механизмот на најсеопфатниот троп во модерната традиција - иронијата?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)