Таа, жетвата, без оглед на честите војни и реквизиции на житото, без оглед на суровоста на режимите на завојувачите, високите даноци и, самоволијата на даночниците и чифликсајбиите, и без оглед на тоа што таа сама по себе е макотрпна работа, во Потковицата од памтивек се извршуваше како нешто што налева сокови направо во жилите на животот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Беа дојдени божем за да вршат маневри, а всушност ги прогонуваа нашите партизани и вршеа реквизиција на новоовршеното жито.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во Потковицата беше вообичаено рано пред зајсонце гојдарите да ги дотеруваат говедата на Зедница, горе над Бел Камен, и тука да ги попасат до замрачување.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)