Ресторанот беше од затворен тип.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Во ресторанот беше тихо. Газдарицата седеше зад автоматската каса и ја целиваше својата тромава мачка, дебела и сива како и таа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Овој ресторан беше еден од најпознатите од ваков тип ресторани во светот.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Името на ресторанот беше Хербфарм.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Ресторанот беше празен. Во него беше само семејството на најстариот Калидиоти. Ручаа, а едно бебенце ја нарушуваше тишината.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ресторанот беше сместен во една мала селска куќа, наоколу со градина во која имаше засадено секакви растенија.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Ентериерот на ресторанот беше среден со вкус и многу внимание.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Ресторанот беше празен. Пиевме планински чај.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)