Или вашата соговорничка (а тоа ми се случи мене) да потскокне од столот во ресторанот и сосема природно да направи неколку вежби за истегнување на ‘рбетот, додека вие зборувате за постмодернизмот за кој таа, вашата соговорничка, инаку е животно заинтересирана.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Овој хотел и користењето на неговите ресторани и сали се еден вид мерило за општествената хиерархија на луѓето во Истанбул.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
За да се одмориме од патот влеговме со мојот пријател во познатиот париски ресторан и кафеана „Кај двајцата Магота“ која е стара стотина години а која беше преполна со гости.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Црквата на Христовото срце во Тирана беше адаптирана во кинотеатар, историскиот Манастир во Арденица, во кој според легендата Ѓерѓ Кастриоти се венчал со ќерката на Ѓерѓ Аријани, стана ресторан и хотел.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Пред влезот на секое гратче се наоѓаше неизбежната бензинска станица, со црвени, сини или жолти пумпи, а можеби и мотел, а потоа доаѓаше самото гратче, со продавници на двете страни од патот, а можеби и сива стара црква изградена многу одамна, и по неа следува, сега анахронично бочно припиени со челик што не ’ргосува, ресторан и продавница за автоделови.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Стигнав во Бутел. Во капелата. На одарот беше Вангел Скендеров. Вујко ми. Им се придружи на Димитар, Софија и Пане Скендерови.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Следното на што се сеќавам беше солзата на син ми која капна во супата што ја јадеше во ресторанот и направи крукче меѓу зеленчукот и тестенините.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
На ракавите моравме да носиме давидова ѕвезда, за да бидат регулирани забраните кои важеа за сите Евреи: повеќе не смеевме да одиме во театар, опера, на концерт; не смеевме да одиме во ресторани и паркови; не смеевме да се возиме во такси; дозволено ни беше да се возиме со трамвај, ама само во задната кола; смеевме да излегуваме од дома, ама само во точно определени часови; телефоните ни беа укинати, а смеевме да користиме само две пошти во градот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Беше септемвриски ден кога во нашиот дом дојде еден од синовите на братот на мојата пријателка Клара, и ми кажа дека таа умрела во психијатриската клиника Гнездо, во која живееше со години.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
ѓ) Постојат иницијативи за изградба на Спортско - рекреативен центар, со олимписки базен, со филтер станица за пречистување на вода, осум тениски игралишта, игралиште за голф, фитнес клуб со сауна, ресторан и диско.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Компаниите постојано ги пополнуваат рестораните и супермаркетите кои не чуваат резерви на храна за повеќе од неколку дена а сепак не создаваат ниту недостиг ниту вишок на производи.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)