Надвор се смрачуваше. Отидовме во мојата соба, и долго разговаравме, а Клара постојано речениците ги почнуваше со “Се сеќаваш ли…?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
” Се враќаше во минатото, бегаше кон него, или трчаше по него мислејќи дека ќе ѝ побегне, онака како што некогаш бегаше од сегашноста во некоја своја иднина, во она што копнееше да се случи, во она што посакуваше да го направи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)