За да ја оставиме работата и да одиме на ручек главниот мајстор удараше со чекан по едно големо парче шина обесено на најниската гранка на црната слива: дин! дин! дин!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Така барем беше додека јас работев во ќеремидницата.