ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Едноставно, не можеше да постапи поинаку, како цицањето човечка крв да станала единствената стварност што постои на земјата.

Во сето друго освен во тоа светот беше пуст и мртов.

Светот беше во ерата на студената војна.

Ситуацијата е толку очајна што очите на Европа и светот беа свртени кон мене.

Станав свесен, дека сега ние живеевме во два различни света, јас во мојот свет на маказарските белутраци и ендеци, свет на луѓе на кои не можев докрај да им влезам во душевната трага, свет на сеќавања и на обид да се дофати течението на времето и на судбините во него, додека нејзиниот свет беше свет на главниот град, на секојдневното одење-идење на работа во Центарот, на пробивањето меѓу автомобилите наутро, на ситните и покрупните злоби и зависти, на студијата за проблемот на власта која требаше дефинитивно да се напише, на борбата со тој проблем како со личен проблем или на повременото уживање во музиката на големите концерти, кои таа ги сакаше.

Сега не постоеше ништо друго. Од ова нешто сиот свет беше изместен од неговиот видокруг, и мислата му беше целосно преокупирана со тоа.

Светот беше некако искривен.

Вчера тој живееше во мир со самиот себе, го контролираше својот живот; неговиот свет беше цврсто закотвен.

И видов дека сѐ што се кажуваше за одајата во описот од ливчињата на отец Мида, верно било, оти видов: одаја пространа, темна сосем, со среде на неа, што среде на светот беше.

А конците крст сочинуваа, оти секој од нив кон една страна на светот беше устремен.

Можеби сѐ на светов беше едно со две имиња.

А така процесот на аутирање го усогласуваше со постепеното раскрстување со традиционалните хетеросексуални, конзервативни, главнотековни претстави за правилниот начин на живеење.

Можеби не си сакал да се изложиш на нив, но многу избор немаше. ‌„Сѐ уште се сеќавам на страшната, вртоглава возбуда од моите први харања по геј-пабовите и по геј-клубовите“, пишува Џун Томас во извонредниот омаж за улогата на геј-барот во геј-историјата и за геј-заедницата, „на трепетот од пронаоѓањето други лезбејки и геј-мажи во сета таа нивна прекрасна, тмурна, сјајна, лигава разновидност“.442 И како тоа да не беше доста, новата јавна геј-култура практично гарантираше дека луѓето што се селеа во некоја геј-енклава ќе запознаат многу старовремци кои знаеја поискусно да бидат геј и кои во таа работа беа пософистицирани од нив. ‌А згора, тие ветерани на урбаниот геј-живот честопати имаа фрапантно милитантни, бескомпромисни, антихомофобични, антихетеросексистички и антиглавнотековни политички гледишта.

Старите ставови можеа да им се расколебаат. ‌Самата смеша од луѓе во новите геј-друштвени светови беше благотворна за радикализација на машкиот геј-живот.

Откако ќе се запознаеја со тие луѓе, со нивниот поголем пркос, со нивната софистицираност и самоувереност, новодојденците од провинциите честопати наидуваа на сериозни предизвици за своите претпоставки, вредности и претстави околу вистинскиот начин на кој треба да се живее, да се биде геј.

Луѓе што веќе со години живееле во геј-гета имале и време и можност да се „ослободат“: да се отпрограмираат, да си ги вратат приглупите, хетеросексуални предрасуди, да достигнат политизирана свест, како и да се возгордеат со сопствениот геј-идентитет.

Брат ми ѝ зборуваше за својот свет, кој се простираше помеѓу домот, факултетот, библиотеката, домовите на пријателите и болниците во кои заедно со колегите од факултетот практично ги усвојуваше знаењата од медицината.

Нивните светови беа составени од толку различни нешта, а и таа и тој толку силно сакаа да ги слушнат еден од друг различностите.

Реалните интереси на светот беа овде да се спречи војната, оти уште една војна на Балканот ќе ги чини многу.

Сиот затворенички свет беше сместен во седум кауши, нагмечени без мерка и ред.

Измислениот возбудлив свет беше оаза кон која беа упатени сите.

Интересен и необичен свет беше собран тука.

Еден ден, таму некаде во добрите стари времиња кога имав девет години а светот беше полн величествености од секаков вид што може да се замислат и животот сè уште беше прекрасен и таинствен сон, братучед ми Мурад, кого го сметаа за глупав сите што го знаеја, освен јас, дојде во мојата куќа во четири часот изутрина и ме разбуди со тропање на прозорецот од мојата соба. –Арам, – рече тој.

Братучед ми Мурад седеше на убав, бел коњ.

И во зависност од нивните особини, деловите на светот беа паметни и беа непаметни.

12. Слепото око на светот беше во својата стара големина и сè уште тивко трепкаше.

И сѐ уште беше таму, топла и нежна додека заспиваше, а светот беше тивок и месечината бродеше угоре па потоа долу кон студеното небо, спроти утрото. 40

Сиот свет беше заспан под светлината на месечината.

Најголемото недоразбирање во светот беше во тоа што нè сметаат за муслимански народ.

Би можело да се рече дека самиот избрал така да умре, но сепак тој избор претставуваше исход од едно бавно губење на светот.

Најнапред, со тоа што се затвори меѓу ѕидовите на Библиотеката.

Бидејќи Борхес човекот беше лишен од светот, светот беше немилосрден одново покажувајќи дека е дојдено до тоа дамнешно разидување во кое тој толку веруваше - помеѓу него самиот, како уметник, и светот.

Изземајќи ја Марија Кодама - неговата стара студентка и пријателка, лик на ќерка и жена - Борхес умре во најпотполна самотија.