свет (имн.) - кон (предл.)

Уште еднаш филозофијата го завлекува светот кон својот кревет за да си направи детенце од неговите подолни работи.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ad patres, ad patres Има еден коњ, скока од рид на рид и од век во век, ноќем вишти под ѕвездите на Азија, утринум гребе, раскопува, ги буди оние на чии бедра вземи сè уште болскотат нивните сјајни мечови и го раздиплува големото македонско писмо - како единствена насока на Европа кон Исток.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Земјата има големо сеќавање и не случајно и Хлебников ќе извика за руската и македонската патека на светот кон Исток. Ad patres, значи, ad patres, зашто кај и би нè познал без историските лузни на нас што ги носиме?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Телевизијата го изложува светот кон несреќата.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А со неговиот поглед во таа синевина одеа и сите молитви на сѐ живо на овој остинат свет кон тој усвитен, далечен бог.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Веда не се колеба да заземе држење на презирна надменица кога ѝ се обраќа на мајка си: „Никогаш не си зборувала за твоите, од кај си“, вели, реторички изземајќи се од своето родословие по мајка, небаре „нејзините на Милдред“ не се, всушност, и нејзини.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И прави сѐ што може за да ги зголеми сталешките разлики што ја делат Милдред од светот кон кој се стреми самата Веда и на кој, во својата фантазија, му припаѓа по правдина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нет е идеална воденица за само-стилизирани идентитети што не создаваат револуционерни ситуации ниту го приведуваат светот кон крај.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)