ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Антитезата на Фелоус може да се најде кај Џек Мејлбренч, авторот на Андрофилија – Манифест: Отфрлање на геј-идентитетот, презапоседнување на мажественоста (Androphilia – A Manifesto: Rejecting the Gay Identity, Reclaiming Masculinity) (2007), кој ја одрекува суштинската, вродена женственост на геј-мажите и кому не му се баш драги полињата во кои доминираат жените, а во кои, според Фелоус, геј-мажите се одлични.345

Некои од нив дури силно се оградуваат од ставот дека имаат „својства или одлики што генерално ги имаат девојките и жените“.

Не се гледаат сите геј-мажи себеси како полови меѓупоставеници.

Кога станува збор за родовата ориентација, за наводно женските карактеристики на геј-мажите или (како што нагласува Фелоус, нешто повнимателно) за комбинацијата на мажествените и на женствените особини кај геј-мажите, за тоа прашање постои значително несогласување кај самите субјекти.

Но внатре во женските движења, а посебно во поновото Queer-движење, прашањето за тоа колку се значајни или битни одредени разлики - да речеме, значењето на мајчинството и репродуктивните способности за разбирање и преобразба на половиот идентитет; или пак прашањето дали хомосексуалноста е природно својство или избор на поединци - предизвикуваат фракционирање и распршување на движењата.

Таму го добило заштитничкиот призвук на аксиоматско противење на „есенцијализмот“ – односно против тврдоглавото, но, на крајот на краиштата, неодржливо верување дека општествените идентитети се втемелени врз некое внатрешно својство или врз некоја таква природа или особина што им е заедничка на сите припадници на одредена група што се заснова врз идентитетот.