село (имн.) - си (гл.)

- Од кое село си? - праша вториот - Од Мацково, селово под планинава - одговори Трајче.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Кога ја забришуваше устата Србин му рече: - Ти, чичко, од овдешниве села си?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Забитот зборуваше по турски, a еден од аскериве – вчерашниот калуѓер – му ги преведуваше на стариот прашањата: – Од ова село си старче? – праша забитот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)