сенка (имн.) - додека (сврз.)

Сапуницата му се сушеше на лицето - еве го, сипаничав воденичар! - само нешто во него е темно: попот се нишаше по својата сенка додека помеѓу кусите ногавици и чевлите со излижани топуци блескаше голо и бело месо.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Вкочането гледаше во братот, набљудувајќи го секое негово движење, но не го гледаше брата си, ја гледаше силуетата на неговата сенка додека ги повторуваше движењата на телото.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)