Во текот на целата своја кариера, Алфред Хичкок покажуваше потреба да се заштити од актерите, продуцентите, техничарите, бидејќи и најмалата слабост или најмалиот каприц на еден од нив можеше да го донесе во опасност интегритетот на филмот.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Толку се занесе во таа борба со сатаната, кутриот, што во момент на слабост или на лутина, и тоа среде олтарот го изусти и она што никогаш во друг случај не би го изустил за сметка на оној во кого најдлабоко веруваше, ја раздра по сета должина мантијата и ја фрли од себе а потоа, онака разгаштен, се упати кон надојдената река и повеќе не се врати.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)