сламка (имн.) - од (предл.)

Мисли, бидејќи јас сега нема што да мислам, осем ка смртта.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Правдата нека се задоволи и по овој пат, — рече Шаќир и се помири со судбината што му ја реши една сламка од метлата на бабата Цвета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
ТЕОДОС: Пак за тоа? ТОМЧЕ: За тоа... ТЕОДОС: Нема повеќе зборување за тоа!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Татко... ТЕОДОС: (Кратко и суво.) Што! ТОМЧЕ: Сакам да зборувам со тебе...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Со метлата прават ѓубре, наместо да метат! (Од сламката од лутина, не може, и не сака да го види Томче, кој веќе стои близу до него уплашено и молбено свиткан и одвај се осмелува пак да го ослови.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: (Тргнал по Кева, се загледува во подот, се наведнува и дигнува мала сламка од метла.) Ете како чистат!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Се чувствував изнемоштен. Ловците веќе запрегнуваа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Извадив парче скаменет пешник со сламки од торбата на прогонетиот (бев гладен, можев и песок да џвакам) но Никифор Ганевски ми подаде парче црн леб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Престани да бараш кодоши околу себе, му дофрли Наум Џумката чепкајќи си го катникот со сламка од ланска трева.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Мене ме чека, вели. - Ако те дочека, велам и ја исплукувам сламката од уста.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)