смеа (имн.) - може (гл.)

Смеата можеше да му се види со очи: од устата му шибаше коњска пара.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Брчките од долгнавестиот лик му бегаа кон ушите, кон тие сплескани полжавчиња од 'рскавица и кожа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сега знам. Во половината на животниот просек смеата може да се пресече в грло.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)