Додека преминувавме преку ливадите кон дома местото околу нас беше побелено. Паѓаше снег како спроти Свети Никола.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Тоа попладне се спуштавме со санки по улицата; сите тетки на една санка, а јас пред сите, тебе те држам во скутот, а долу, на свиокот кај Пинговци, санката излета од улицата и се стркалавме сите во снегот како лубеници.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Мора да продолжи да чекори за да не заспие и така заспан, несвесно да не клапне на овој снег како на топла постела.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
При секое спуштање ковчегот оставаше отисок во снегот како последна слика и трага од Богдан.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)