Џерард и јас отидовме во кафетеријата Метро на една од оние книжевни вечери во среда, каде еден писател со име Рони Тавел читаше делови од својот роман и уште неколку песни.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Со еден единствен потег го заобиколи литературниот процес со цел да ја спроведе Флоберовата дефиниција за писателот кој треба да биде “како бог во својот универзум, невидлив, но секаде-присутен”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Моите пријатели навраќаа до мене и се врткаа пред камерата и беа ѕвезди на попладневното снимање.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
На самиот крај од 64. го направивме Харлот, и нашиот прв звучен филм - Empire, осумчасовната снимка на Empire State Building; тоа беше нашиот прв звучен филм без тон.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Неговото прво литературно дело што излезе во јавноста беше новелата “а” (1968), колаж на аудио транскрипции.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Снимките на тривијалните разговори и озборувања што кружеа по Фектори беа исчукани и средени од Боб Коласело, а резултатот на тоа беше книга како некаков компромис помеѓу Глас на Дерида, поради редовите на рефлексивна проза во неа, и синопсис за некаква сапунска опера.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во старата опсерваториска сончева кула ни беше покажана и првата снимка на Сонцето.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Имаше и една прекрасна снимка на една детска рака како лета високо високо во воздухот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Публиката беше многу одушевена од снимките на еден огромен дебел човек што се обидуваше да отплива со еден хеликоптер што го брка.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Одблесоците на молњите што влетуваа низ прозорците во лабораторијата, правеа рендгенски снимки на предметите и го набиваа воздухот со електрицитет кој делуваше стимулативно и на Мил и на синтезата што требаше да го забрза процесот на создавањето на живата материја.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)