„А како би требало да реагира?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Така останува сè додека во собата не влезе Иван.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Доктор Гете (кој тогаш, на пример, пред една пациентка, која бесцелно се движеше по собата не застанувајќи, ја испружуваше својата рака попречувајќи ѝ го патот, а таа се наведнуваше, совладувајќи ја така препреката, и продолжуваше брзо и бесцелно да чекори по просторијата) одговори: „Мојата цел не беше да натерам некого да се запраша зошто го правам ова, туку зошто пациентката реагира така како што реагира.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Беше јасно како ден: водата во мојата соба ја грееле, прегревале, а во другите соби не можеше да се замисли топла вода.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Од малото сопче на источната страна од куќата, бидејќи стаклото од прозорецот беше се скршило и бидејќи таа соба не ја употребував ни јас сега, ниту ја употребувавме при поранешните доаѓања со Агна, слушав црцорење на ластовички.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)