Дванаесетмина бевме, а единаесет души, оти душата моја се собра како маково зрно, сета во себе се скри, оти насетуваше заговор таен, собитие грозно, дело бесчесно, грев. О, клеветници! О, горди и самољубиви!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
О, оче мој, татко мој, Мида! Зошто братот мој, отец Лествичник не ми кажа никогаш какво собитие грозно се случило таа ужасна ноќ, кога си сочинувал преписот од источната одаја?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)