Нивната дијалектичка интеракција кулминира со низа размени и со делумно поматување на идентитетите, со што се покажува дека естетиката и политиката, фантазијата и цврстината, пешованството и мачоизмот, машката геј-култура и машката стрејт-култура, всушност, можат многу да си понудат една на друга – барем во замислата на Пуиг.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Спотов нѐ поттикнува да заземеме став на измешани оттргнатост и супериорност, додека уживаме во заедничкото чувство дека го разбираме вицот.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но потоа повторно се согласуваа со заедничката согледба дека никој не би можел да слезе толку длабоко во себе доколку му е роб на минатото или иднината!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Оттука, изведбата на Копола треба да биде камп.411 Таа не може да си дозволи да ја сфаќаат сериозно.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Џоан Крафорд, односно нејзиниот пазарен лик, овозможува средство за бележење различност и издвојување од главнотековната американска култура.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Се труди да личи на дрег-кралица, а нејзиниот настап непосредно упатува на преседанот на дрег-изведбата, веќе разбран како еден чекор издвоен од неволевото имитирање на одобрените родови модели – од секојдневната изведба на родот – односно од самата женственост.412 Таа прави имитација на имитација на имитација, а фраерската согледба дека е така – ако, навистина, сме доволно фраери да скопчаме – ни се регистрира преку иронијата и преку свесноста со кои ја гледаме изведбата на Копола.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Она што го прави Пуига интересен за нас е неговата согледба дека деловите од главнотековната култура што ги избира машката геј-култура за свои настрани цели честопати не се од оние политички најнапредните, најексперименталните и најавангардните, туку – на изненадување на оние што се надвор од таа култура, кои некако очекуваат дека геј-мажите ќе претпочитаат уметнички дела што или промовираат напредни општествени промени или остваруваат расколни, субверзивни програми со формална естетска иновативност – туку, излегува, оние најстаринските, најстаромодните, реакционерни артефакти, вклучително и некои што се најупадливо сексистички, расистички, сталежистички и хомофобични.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)