А кој беше за сожалување во овој трагичен балкански простор, во ова заробено време, во оваа можеби единствена смеса во светот од верското со партиското, трибалното со граѓанското, фаталистичкото со рационалното?
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)