сознание (имн.) - дека (сврз.)

После консултација со адвокат (Е. Јоцевска), која правно ќе ја застапува во сите понатамошни фази на спорот, во текот на месец март 2006-та, таа покренува работен спор пред Основниот суд во Битола, со цел по судски пат да ги оствари своите побарувања (поднесува колективна тужба заедно со уште двајца вработени во фирмата).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Должност на претседателот на советот, односно судијата поединец е да се грижи предметот на спорот сестрано да се претресе, но постапката пора- ди тоа да не се одолжува – така што расправата, по можност, да се доврши на едно рочиште (чл. 297, ст.1-2 од ЗПП). 4.  А токму за темата недостапност на судскиот систем поради финансиски причини, во мај 2009, Асоцијацијата „Magna Carta“ и Клубот на оратори „Forum oratores“ – на Правниот факултет „Јусти- нијан Први“ при УКИМ – Скопје организираа стручна трибина на тема: Правда за сиромашните.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Исто така, таа има сознанија дека директорите, на неколку наврати во минатото, ги подмитуваа трудовите инспектори.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Извршителот го спроведува извршувањето.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Извршителот не смее да го одбие спроведувањето на извршувањето, освен во случај ако се исполнети условите за негово изземање и ако има сознание дека за истата извршна исправа се спроведува извршување кај друг извршител (чл. 3, ЗИ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
4) Прескапи судски такси, трошоци и тарифи и непристапност до судовите поради недостиг на финансиски средства Присуството на овој системски проблем, на којшто ДСП „Ленка“ укажува во повеќе наврати, само се потврди со оваа студија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, скапотијата на водењето судски спор во РМ, во голе- ма мера, делува одвраќачки и демотивирачки при помислата на граѓаните или работниците, по институционален пат, да бараат решавање на проблемите, па дури оди дотаму што барањето прав­ да преку суд се гледа како свовиден луксуз.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Поразително беше сознанието дека македонските судии, дури и оние од повисоките судови, образовани во духот на правниот позитивизам, не ја следат ниту судската практика на Европскиот суд за човекови права при Советот на Европа (за овој горлив проблем види во заклучокот на крајот од книгата).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Најпосле, таа им соопштува на директорите дека дефинитивно ќе поднесе тужба, на што тие реагираат прилично нервозно – бидејќи не очекуваат нивни вработени да се одлучат на овој „радикален“ чекор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Исто така, поразително е сознанието дека македонските су- дии, дури и оние од повисоките судови, образовани во духот на правниот позитивизам, при [не]примената на гарантираното т.н. сиромашко право, за чиешто искористување е потребно да се соберат еден куп документи – не ја следат ниту судската пракса на Европскиот суд за човекови права, чијашто јудикатура е задолжителна за сите полноправни земји-членки на Советот на Европа, меѓу кои е и нашата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Не можеше веднаш да се соземе од сознанието дека син му толку се забраздува во кариерата, наспроти вообичаениот бавен ритам, толку важен за опстојувањето на семејството.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми беше близу до сознанието дека козите од овие балкански предели сигурно колку-толку ги ублажуваат последиците од ужасната „класна борба”.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Потоа ја облизнав засирената крв на напукнатите усни, за да ја ублажам болката, а кога упатив поглед во огледалото, ја доведов Вера до сознанието дека пролевањето крв - не е за џабе!
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Сигурно и вам ви е познат оној став што секогаш го користиме како изговор кога не знаеме што точно да правиме со себе и велиме „само малку, колку да утепам време“, а го кажуваме со длабоко потсвесно сознание дека „времето нѐ утепува нас“.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Самото сознание дека на дофат се наоѓаат инструменти со кои може да се следи движењето на далечните ѕвезди, веднаш пренесува до други сознанија, кои се надвор од доменот на тукашните разбирања за светот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А во мене е вбризгано сознанието дека тоа знае да биде премногу јако, тие две спротивности, сијамски близнаци отидени на работа во странство и само понекогаш се слушаат по телефон.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Европските култури - кога велиме “европски” го имаме на ум Хусерловото сознание дека Европа не е ништо “географски одредено” - треба да се чуваат од ненадејниот пад врз “природно” тло.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Единствената вистинска придобивка во овој случај се состои, по мое мислење, во повторната егземплификација на сознанието дека не е можно да се мислат и репрезентираат тнр. национални вредности во културата по пат на уметничка или интелектуална продукција, а да не се падне назад во националистичкиот дискурс во културата.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тогаш јато птици од неговиот род се собираат покрај затвореното пиле и дури колве тоа од отровот - јатото запејува како хор од древната македонска епоха.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Птиците не ѝ пеат на смртта туку на својата слобода и достоинството, и на честа на своите предци им пеат кои ги научиле на оваа горда песна и на сознанието дека во животот само смртта се мери со честа.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Немаме големи пориви, знаеме дека судбината нема некаков спирален тек, туку дека е едно неумитно преповторување на погибелни циклуси.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Години и години живеев во прелага дека добро ја познавам психологијата на нашиот човек, и по многу искушенија и самиот дојдов до сознание дека ни е судено да се остваруваме во јазикот: некој беше рекол дека врз јазикот сум прикован како разбојник на крст.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Тргнувам од сознанието дека ниедна од двете половинки на целото не е иста со другата. Тие меѓу себе се само - комплементарни. Како Адам и Ева; како идеално на две пресечено јаболко; како 1/2 + 1/2 = 1.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Јас, Антонио На внук ми Анте Јас, Антонио, поет и отец, христијанин и Македонец од Александрија, ги изучував градбата и поредокот но бестелесното и сите болести ги одгатнував според болестите на словата и на зборовите.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Сѐ поблиско и поприфатливо ми е сознанието дека сѐ што не е традиција е една минливост и - плагијат.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
И кога дојдов до сознание дека зборот стои повисоко од честа и откако погледнаа во моите свитоци рекоа дека тоа не се божји зборови и божја мисла, та на Собирот во Константинопол, 553, ме осудија и фрлија анатема и врз мене и врз моите свитоци.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Архитектурата на Хундертвасер е во склад со постмодерното и постиндустриското време, со враќањето на човекот кон природата, со дефинитивното сознание дека човекот е само дел од таа природа, а никако некој над-организам, суштество кое може да живее надвор од својата природна околина и кое претставува централен субјект. 122 Margina #19-20 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
За Татко, покрај фактот дека во воената гимназијата во Битола се школувал неговиот вујко Фетхи-беј Окијар и си ја беше сврзал таму судбината со Ататурк, значајно беше и сознанието дека овде, во ноември 1908 г., дефинитивно е усвоено латинското писмо на неговиот албански јазик.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Првото потекнува од сознанието дека природата е пронижана со нешто што е наречено детерминиран хаос.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Единствена поткрепа му беше секирата, со која сепак се чувствуваше малку посигурен, а го тешеше и сознанието дека „планината е чиста“, дека од поодамна не се зборува за волци и мечки.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Грдан излезе овојпат од домот, не празен каков што влегол, туку исполнет со сознанието дека нема што да бара повеќе.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Повесна и потресна е сликата од престојот на Христов на Балканот како дописник кога е толку блиску до неговото родно село Кономлади, на патот од Солун до Албанија со такси автомобил, кога гори од желба да се врати во селото и да го посети својот ”мошне сакан” татко; но носен од сознанието дека би можел да му наштети на својот родител од страна на грчката окупаторска власт, тој заминува со надрочени солзи во очите по патот преку границата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
На ова се надоврзува чл. 30 од Законот кој предвидува дека на вработените во јавниот сектор кои усно или писмено пријавиле сомневање или имаат сознание дека е извршено, или се извршува или е веројатно дека ќе се изврши некое кривично дело против службената должност или друго незаконито или недозволиво постапување со кое се загрозува јавниот интерес, безбедноста и одбраната, им се обезбедува заштита согласно со закон и им се гарантира анонимност и доверливост до степен и до момент до кои тој тоа го бара.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Само беше под силно сознание дека е вознемирен.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ме вчудовиде сознанието дека ова објаснение до кое дојдов не само што ништо не значи за совладувањето на црните луѓе, туку напротив, сфатив дека почвата за појавата на црните луѓе воопшто секогаш е поволно.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
"Можеби имаш право", рече тој повеќе заради сознанието дека, иако сака, сепак би го мрзело да излегува.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И како што уличката тонеше во тишина, така во мене растеше несфатливото сознание дека, и покрај моето присуство на самиот настан, овде никогаш ништо не се случило.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Она што ќе го заплетка некоја невнимателна жена не се размрсува тукутака.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или повторно непотребно ја зголемувам мојата улога?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Времето е најупорниот дошепнувач на вистините.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сите тие треба да се избегнат. Но притоа не смее да се запира.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ми годеше сознанието дека Иван знаел оти треба мене да ми се обрати.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Содржината на романот „Додека трагав по татко ми“ ја раскажуваат нејзините херои.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Неколкуте денови потрага завршуваат со здобиеното сознание дека за да се престигне радоста на живеењето треба да се совладаат огромните ридишта заблуди, изненадувања, пречки.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но најнепријатно беше сепак сознанието дека не само шпиончето туку и мене ме измачува слично сомнение, а тоа значи дека во горчливите прекори на оној пакосен глас има и премногу мои зборови!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но наеднаш се сетив: а кој те спотерал, жено, па брзаш со заклучоциве.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Воопшто не го обескуражува сознанието дека само една од патеките води кон целта.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Она што растажува е сознанието дека грдите доживувања ја избегнуваат здравата смисла, не и се покоруваат на логиката, затоа и се лепат за најскриените и најнеотпорни катчиња од нашето жално тело.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И самиот се зачудив од лутината на мојот глас, а ме изненади и сознанието дека всушност и се обраќам на мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или, гласовине, што не избираа ни час, ни време, дури ни патека само за да допрат до мене биле и нешто друго освен нашепнувања?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Постојат и такви посебни видови на привлечност што не подлежат на трошење!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со еден збор, бев уверен дека Кожинката многу сериозно ќе се зафати со случајов!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Во животот нема полесна работа од тоа, да се згреши!“, го прифати мајка ми мојот приговор изречен со лутина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Згора на сето тоа ова не го прават по наша вина а уште помалку по наша волја".
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Што ме запираше да го сторам тоа? Дали сознанието дека многу од тие случувања само ме допреле и одминале а за нив ќе дознаев откако ќе беа прогласени за недоразјаснети тајни? Или не ќе да беше така?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И треба да се сфати дека животот е токму тоа, движење напред, совладување на тешкотиите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не сакав да го сочувам за себеси како тајна она што Огнена ми го изнарече, а немаше потреба и да го кријам, не заради реченото, туку повеќе заради сознанието дека и овој пат заклучив оти употребливоста на Огнена Гулева за одржување на среќата кај машкиот род никогаш нема да застарее, иако таа самата непотребно и безразборно ја растура и арчи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ме измачуваше сознанието дека мојот Ведран другарува со грдите сомненија; дека моето откритие може да го навреди.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ОГНЕНА ГУЛЕВА
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Исто како што може да се покаже дека темите на недостижноста и сексуалната фрустрација биле пресудни за концепцијата и создавањето на “Етан доне..” -елементи за кои знаеме дека се одраз на приватниот живот на уметникот - не е ли исто така можно сознанието дека постоењето на ова дете извршило влијание врз почетните идеи за темата и изгледот на “Големото стакло”, кое покрај другото е започнато во 1912 година, една година по раѓањето на ова девојче?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Други пак, напротив, може да гледаат на работита сосема поинаку.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во долгата сенка на епидемијата на ХИВ/сида, геј-мажите можеа да го избегнуваат сознанието дека наметнаа мрак врз изразувањето и испитувањето на настраниот афект.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Голема по својот дух, таа не само што ќе го понесе товарот, туку и ќе се усреќи од сознанието дека може да се размножи повеќекратно и дека својот голем дух ќе го подели со своите деца, давајќи им духовно богатство.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Луѓето ги прифаќаат поради желбата за сигурност, па макар била лажна, за да не се соочат со застрашувачкото сознание дека се сами„.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Кога мајка се врати од бања, ја забележа крвавата трага на ѕидот до мојот кревет, но не праша ништо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги минував тие денови во некаква збунетост над сознанието дека не можам да почувствувам болка; како заедно со плодот од мене да беше изваден и оној дел од мојата душа кој можеше да страда.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сега, кога книгата е обликувана, завршена и во конечното руво, доаѓам до сознание дека ако не ја напишев, ќе бев сиромашени лишен од големото задоволство да се почувствува изразноста на македонскиот јазик во прозен исказ.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ја најде пурата на Ризо и ја запали; лицето ѝ трепереше на светлината од пламенот и имаше нешто во нејзините очи што можеби беше ужасувачко и задоцнето сознание дека она што го засега овој особен орач беше подлабоко од сезонските промени или сомнителната плодност, особено откако претходно сфати дека нејзината моќ на давање не вклучува ништо над или под следниов список на предмети: ножици, сатови, ножови, ленти, врвци; и затоа кон неа го имаше истото она сочувство како кон хероините на секси-романчињата, или кон исончаните но импотентни ранчери-позитивци од вестерните.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Но, и авторите со: - сознанието дека оперираат со потрошени теми и со стил што ги прави невешти.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ако ние театарџиите или сеирџиите, дојдеме до сознание дека театарот е во криза, тогаш што ни останува?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Така, доаѓаме до сознание дека дури и оние кои изгледаат длабоко забраздени во Исусовиот катихезис (како македонскиот народ во односот со своите поробители, соседи и др.) не можат да издржат вечно да го свртуваат и другиот образ.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И режисерите со: - сознанието дека треба да се прекине со театарскиот формализам кој се карактеризира со внатрешно неоправдано користење на еден или на друг сценски потфат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Гледајќи го ликот на Раде, таткото на Ѓорѓе, по само неколку минути дојде до сознание дека човекот е мек како памук, со душа планина.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И така, тргнува да весла, без платно, научена дека љубовта нема ама баш никаква врска со гужвањето чаршави, па сама веќе си ги одвоила тие две категории исто како и „појаките“ и олеснета со сознанието дека на наткасната никој нема да ѝ остави банкнота (е тоа е понижувачки!), без прибор за лов и риболов, се фали јавно со уловот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Па, така, од тие здивени времиња, кога многумина настрадаа на богдуша, во Потковицата останаа само споменот за администраторот, за Блажета Алексоски - Пената, и сознанието дека, сепак, не е препорачливо да се оди на Самовилец, туку така.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Четворицата играчи ги симболизираат страните на светот, годишните времиња, магичниот квадрат, а играта е древна, прастара индиска игра, се влечат исти потези, се избегнуваат замките на семиотиката, семантиката, така дише граматиката на чутуранга, а бидејќи секоја игра има свои правила, ред, победници и поразени, болно е сознанието дека токму ние, најблиски по крв и месо, сме тоа: победници и поразени.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тоа е нејзиниот прв потег: гледам во нејзината мила насмевка, во задоволството на иронијата, во играта, во фигурите што се вистински слонови и други животинки, мајмуни, војници, коњи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Речиси дека се подобри твоите браќа и сестри, кога се борам со нив барем времето ми поминува, сè оди подобро кога човекот ја брани слободата и надежта; но ти, ти не ми пружаш ништо освен празнината на останувањето дома, сознанието дека пријателството во сето тоа се подразбира, дека ноќта ќе стигне како задоцнет воз на перонот низ кој фучи ветар, ќе стигне по многу матеа, многу вести, со твојот брат понеделник што пред вратата го чека моментот кога повторно ќе ме соочи со него, најлошиот, прилепен за тебе, но ти си пак така далеку од него, зад вторникот и средата и така натаму.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Трагајќи по сопствениот идентитет, тие ќе дојдат до извонредно актуелни сознанија дека јаничарството, како вид на одродување, и денес воопшто не е мртво.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Балканизацијата, сфатена како субмисивност пред големиот свет и големите сили, не е ништо друго туку јаничарење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Зборот чинија го водеше кон сознанието дека Османлиите ги користеле керамичките плочки за декорирање не само на сакралните објекти (џамиите, турбињата) туку и световните градби (во многу одаи на царските хареми, во разни фајансови павилјони.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Поради преубавите керамички плочки своето име ќе го добие и цариградската Сина џамија (наспроти Аја Софија).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Дозволувам и јас да бидам еден таков акт до пена закикотен од сознанието дека пророштвото на стариот лесно може да се исполни.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Радоста, попрецизно, потекнуваше од сознанието дека на оваа висина никој не може да ме допре.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Сознанието дека таа е таму, неосквернавена, беше речиси исто како да се и самите во неа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Немаше прекор, ни во нивните лица, ни во нивните срца, само сознанието дека тие мора да умрат за тој да може да остане жив и дека тоа е дел од неизбежниот поредок на нештата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во гестовите имаше манири на жена од повисок ред за кои таа беше свесна, но нив им придаваше некакво значење само во врска со сознанието дека со таквото однесување за другите беше поинаква, необична и интересна.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ме повлече и ме маѓоса некоја незаситна љубопитност што се потсилуваше со сознанието дека со секој ден неповратно заминувам од овој свет, дека секој миг е откршнат од целото за секогаш.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
5 Пристапот воопшто не е лош сам по себе, но постоењето само на вакви студии оневозможува да се кристализира сознанието дека се случува намалување на правата што ги имаат работниците.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Токму се беше разочарала од сознанието дека се прекинати сите врски со нејзиниот сопруг, со Хелвиг, по подолго време влезе поштар во дворот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Дојдов до сознание дека ти би била прекрасен и многу педантен коректор... во некоја печатница.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Дали сознанието дека е единствен потомок, го правеше попустлив, толерантен?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Дојдов до сознание дека нему сепак местото му е тука, покрај мене.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сознанието дека сите овие буричкања во нејзиниот мев се дел од настанот во полето, а не од некаква расипана храна, ја парализира волјата во неа, ѝ ја уништи и последната надеж дека било кога ќе стане едно тело со Димостена.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Можевме да бидеме поспокојни од сознанието дека Мајка не беше сосема сама и, така, навидум, можевме да си ја смириме совеста.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко, за миг, свесен дека уште еднаш се разминал со смртта во својот и во семејниот долговечен балкански егзил, смирено ја запраша Мајка што прави со сликата на Сталин, додека луѓето од полицијата излегуваа низ пор­тата со сознанието дека во нашата куќа ја има само сликата на непобедливиот Тито.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кит одговори: „Најтешкото од сè е сознанието дека има уште толку многу да се направи.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Ако се има предвид само застапениот корпус на раскази и ако се занемарат развојните тенденции на раскажувачката проза во современата македонска литература, како генерален впечаток се наметнува сознанието дека кај постарата генерација раскажувачи е присутна една по малку носталгично - сентиментална нота во сликањето на градот и една особена привлечност (дури би можело да се рече и опседнатост) од оној „друг” град исчезнат во природната стихија 1963-та, што не важи за помладите автори.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во своето легендарно интервју во Roling Stone од 1989 година, David Sheff го праша Херинг како сознанието дека има AIDS го променило неговиот живот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Па зошто тогаш да се води сметка и да се размислува за спомнатиот неприфатлив совет или поточно прекор?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во секој случај ме теши сознанието дека нема дилеми и сомневања во однос на цврстиот заклучок во врска со она што не ми е по волја.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но зарем веднаш не се наметнува заклучокот: дури и да се случи да го осудиме нашето однесување мора да се помириме со сознанието дека друг избор за жал не постоел.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
При самата помисла за една ваква можност сиот се наежавив!) Всушност Б.С. беше сфатил дека и јас барам причина да си заминам и уживаше во сознанието дека немам храбост да го повторам она што тој веќе најави дека ќе го стори.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Паметам дека тој ден, пред да се разделиме, му реков: - Пријателе, сè ми се чини дека луѓето, додека шетаат по земјата, сепак не се ангели!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нема да заобиколувам: бев вистински вознемирен, а вознемиреноста поради исчезнувањето на Загорка Пеперутката произлегуваше и од сознанието дека она што се случи му се измушнало на моето внимание; дури склон сум да помислам дека за изведувањето на ова бегство било искористено и моето отсуство.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Еднаш се осмели и да ме праша зошто не сум плачела кога ме навредувал и зарем не ме измачувало сознанието дека моето срце во однесувањето немало женски манири!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
За да ја сфатиме треба да го имаме предвид нејзиното сознание дека со смртта треба да се однесуваме како и со животот: да не се избрзува со решенијата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во еден момент мислам дека преовладеа сознанието дека не постои некоја и премногу значајна посебност кај Роман Гигов што би нѐ упатила кон прекарот Грофот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но моите сомневања, или претпоставки беа омеѓени од сознанието дека и тогаш кога постојат индиции па и отворени наговестувања, наидувањето на несреќата не се случува преку ноќ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира, мислам на неговото однесување, но и на изгледот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но најмногу растажуваше сознанието дека секој разговор со него ме воведуваше во некоја самрачна просторија низ каква не бев навикнат да шетам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А кога ќе сме ја доживеале убавината на новораѓањето не сме сакале да се помириме со сознанието дека таа збунетост што ја создава младоста кратко траела.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„И покрај сознанието дека ја има откриено патеката што може да го изведе од просторниот и временски затвор по кој талка и тоа без изгледи да ги реализира своите возвишени цели, Поетот останува овде, врзан за јаслите на земскиот живот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Можеби токму сознанието дека можеби и јас му припаѓам на сојот на невидливите се почувствував послободен.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Навистина се трудам да го прикажам како вистинито она тврдење дека животот ги казнува брзите кучки слепи да раѓаат. (Но како да ги ускладам овие потврдени искуства со досегашните мои сознанија дека животот постојано ме испреварува а јас никако да го престигнам?) Роза ме чекаше во најзатскриеното ќуше на кафеаната.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но не поради глетката што се откри пред него туку поради сознанието дека на широкиот плочник, ако се изземат Снешковците од левата страна, немаше други гости.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Кај обете половини, независно едно од друго, но исто толку силно, бликна сознанието дека се наоѓа на богато хранилиште на искуства, под кое нивното поранешно, заедничко искуство неосетно заминуваше во маглите на заборавот.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Зошто? Еднаш кога ќе станеме самосвесни, еднаш кога ќе дојдеме до сознанието дека амбиваленцијата и контингенцијата се неизбежни, ние престануваме да зборуваме за социјалниот систем, општеството, и почнуваме да зборуваме за процесите какви што се: социјалитет, станиште, самоконституција.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Овие категории треба да го зафатат просторниот и временски тек на современиот живот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Празнината ја ужаснуваше со сознанието дека и тој е „ празното“, самовол соединет со ништото.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Поголемиот дел од нив веројатно ќе бидат изненадени од сознанието дека поседуваат посебен комуника­ци­онен стил.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ваквиот пристап вашиот текст ќе го направи поубедлив, а графичкиот приказ по­реле­вантен. (Терминот релевантно е посебно модерен во американскиот маркетинг.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ако не сте сосема сигурни која е омилената комуникациона метода на вашата “публика” (претпо­ста­вените, подредените, клиентите итн.), прашајте ги.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Експертите на Форин офис, по анализата на пристигнатата информација, не го криеле своето задоволство од сознанието дека на за-седанието било „заобиколено контроверзното македонското прашање“, а посебно што Кардељ во говорот не се осврнал на идејата за формирање јужнословенска федерација на поширока основа.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Поради таквата подредена положба на Велика Британија и неможноста да има некакво свое влијание во однос на советското напредување во Романија, Бугарија, Југославија, а и во Грција ако на власт дојдат комунистите, британскиот политички естаблишмент сметал дека би било пожелно да се направи обид барем Југославија да се придобие на британска страна.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Исто така, дополнителна загриженост кај британскиот политички и воен естаблишмент претставувало сознанието дека во крајот на 1944 година Британците не би можеле да одговорат на советскиот воен предизвик, имајќи ја предвид исцрпеноста на својата економија во текот на војната, како и задолженоста кон САД за доделената воена помош.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тито бил заговорник на идејата на монолитно еднинство на европското комунистичко единство на европското комунистичко движење со раководен центар во Москва.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Од тие причини, Британците биле решени со сите можни средства да се спротивстават на секој договор меѓу Југославија и Бугарија што како таков би бил само „првиот чекор кон евентуална федерација“, а во која, тие биле сосема сигурни, дека „првенство би им се дало на југословенските аспирации спрема Грција“. 148 Колку и да настојувал Черчил преку формирањето на единствената југословенска влада да задржи нешто од британските интереси во Југославија, сепак дошол до сознание дека Тито е еден од најголемите приврзаници за што поцврсто единство на КП и источноевропските земји на „народната демократија“, под неприкосновеното водство на советската партија и Сталин.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Се сметало дека е тоа победа на онаа линија на заседанието со која било утврдено дека „Македонија дефенитивно ќе остане дел од Југославија“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И покрај сознанието дека постои друга жена не можев да се отргнам од Оливие.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Силата брзо ми ја враќаше сознанието дека се враќав скршен, но недокршен од родната земја и од Атеистичкиот музеј во Скадар за еден ден да сведочам за неговото трагично постоење...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И исто така, како што заспа, се најде во очигледно сознание дека оди на својата сопствена егзекуција.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Всушност, во мене експлодира сознанието дека сега, конечно, останувам сама.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Што се однесува до извршителите на атентатот, јас не можат да го избришам своето сознание дека тие, носејќи бомби, знаеле дека одат во смрт.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Сè повеќе доаѓал до сознание дека тоа можело да биде диверзија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, брзо дошле до сознание дека планот им бил крајно нереален.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Од друга страна, пак, Гарванов и неговите луѓе, изгледа, дошле до сознание дека било доцна за преземање на такви драстични мерки за спречување на гемиџиската акција во Солун.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)