Некои беа запечатени, своевремено разлеани, од солза или од пот, најверојатно при предолгото читање и при заборавот да се истресе пепелта.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Грдан не знаеше на што личеше, но Горда се држеше мирна, ама на самиот раб да избувне - во солза или во пцоста.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)