Само во неколку наврати сонот фати да го совладува и да му ги враќа оние страшни слики, што лебдејќи на самата граница со јавето, тој успеа да ги оттурне.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
„Секој е пророк во своето место”, помислува додека насмевнат од овие лажни спомени што се случиле само во неговите желби, лежи на својата постела, свртен со лицето кон ѕидот и со грб кон својот цимер кој дише воедначено, и како и тој - Виена, го сонува својот дом не во сегашниот, сив и заканувачки замолчан, ами во еден друг, отворен и радосен, кралскоцарски Загреб.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)