сон (имн.) - се (зам.)

Голи, стимулирани со афродизијак, збунети од постојаното набљудување и спреченоста да се олабават со мастурбирање (ерекцијата во сон автоматски вклучува огромна електрична зујалица чии вибрации го исфрлаат субјектот од креветот точно во смрзната вода, со што случаите на водени сништа се сведуваат на минимум).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Пладне свиткано под старата козирка. Испотените соништа се спуштаат по акробатските скали кон светилникот снемоштен од стари бури.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
- Чедо мое, соништата се само изопачена слика на нашата потсвест.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тој проклет сон беше таков... Тој проклет сон се обвистини...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Деценија по неговото упокојување, сонот се заврши со непознат детаљ: 5 до 12.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
И сонот се претвори во опсесија, па кога тој зад големиот стаклен излог го минуваше своето работно време, таа по трипати се преслекуваше и, како божем случајно, проаѓаше.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
– Јас се извинувам доколку те навредив со некој непромислен збор. Ете, така, втасавме. Колку пари ти должам? А, па ти пишува на броилников. 96 денари.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Што да пра`ам, од сон се хранам... Оро играјте, дупка гледајте, велат старите.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
А твоите соништа се само измама. Сите соништа се бела измама.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Барем ми наговести дека можеби сонувам, дека низ сонот се исповедам!
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Пела и во сонот се појавуваше како сонце, бело бело и топло а потоа таа викаше бате Дончо јас и ти сме брат и сестра нели а тој нема глас да ѝ одврати дека тие двајцата не се брат и сестра само нивните мајки во исто време ги имаат родено и оти се најдобри другари им кажуваат дека се полубрат и полусестра и сакаше да ѝ каже дека се само две деца таа момичка а тој момче нели таа женско тој машко како што има жаба машко и жаба женско како што има гугутка машко и гугутка женско како што има којн машко и којн женско како што има вол машко и вол женско и ние сме како нив и токму ска да ѝ каже во што е разликата меѓу машкото и женското го изгубува привидот на Пела сонцето и белото и ќе врекне со широко отворени очи Их, пак само сон!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дали, Радо, сон си сони, та од сон се ти исплаши, ели, Радо, црна чума прво либе ти удрила?“
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
Се котат арслани и такви што среде сон се разбудиле како внуци и правнуци на Фројд.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Таквите уште си мислат Дека е најважно што си каснал пред спиење Па откако ќе видат дека од кркање не се прават сонови Се отепуваат пиејќи апчиња за спиење и против запек Пред тоа одат и на фитнес и на тенис Ама од тоа не се крепи ни сон ни пенис
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Баш кога ќе го почувствувате мирисот на лаванда под мишките на стјуардесата и пред да сркнете од црниот поцрн не може да биде руски чај, среде Сијаните тресулајќи се капат во студените езера, луѓе влегуваат тресулајќи излегуваат, тие и во сонот се тресат, и на секоја арка пуштена низ Енисеј се тресат, за истресени да стасаат до Артикот и отаде Артикот, истресени луѓе, истресени мандала, истресени џепови, истресени сни, колку истресени, трипати повеќе со студена магла покриени, оти личотата на Сијаните не била за распродажба на туѓинци.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)