сон (имн.) - мој (прид.)

Се возат, се вртат, аздисуваат, околу моето жолто масиче, во моето жолто собуле, во сништата мои пожолтени.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Надвор од таму и далеку од сите тие злоќудни гости, кои сеат и жнеат невистини прости, развеани на ветрот бесни, како во сонот мој пак тој чувар да биде на иднината, на мигот на вистината, на слободата и мирот, птица-морнар вечен, за него да нема земја друга.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Па ѝ ги пуштам лавовите да ги научат трикчињата, пред да ја расчеречат, во жолтото мое собуле, во сништата мои пожолтени.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Јас: Во песната сум Тој: Летнат Вишен Огнодишен: Тој. отаде сонот мој Отаде мојата куќа Отаде светот Отаде сонот мој И некаде Потаму од нив: Уште чека Дур од века Зборот незгаслив. чародеј Во глава ми Лаком змеј: Ноќум бдее Песни пее: Ча ро деј. сам Знам: И во самоста Сакам да сум Сам. мисла Ништо не ме мами Ништо не ме зачудува Во мене гори таа И ме полудува. сликата. песната.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
II Појдов во полето долапот стар да го видам кула од кристали матица што се рои небото од штурци што пее уште по сите ридја по сите брегови на соништата мои.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)