сон (имн.) - некако (прил.)

Кога сакаш да си буден, сонот некако полесно ти капе леплива смола меѓу клепките, кога зеваицата ќе почне да се реди од човек на човек, по снагата се разлева топлина, недовршена мисла се смрзнува и остава зад себе празнота.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сонот некако ја окуражи и утрото стана некако како освестена од долга несвестица или оздравена од забна болест.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)