сон (имн.) - никако (прил.)

Седнував на моето седиште, ги затварав очите, но сонот никако не ми доаѓаше.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
- Види го чавчево, како лесно си заспа! - зловолно мрмори остарената чавка, на која сонот никако не ѝ доаѓа: - Младост, лудост!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Но сонот никако да им се одлепи од клепките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги затвораш очите, а сонот никако не ти иде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Надвор имаше полна месечина и, не знам зошто, сонот никако не ми доаѓаше, иако чувствував дека ми ссе спие.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сонот никако не доаѓаше, бев во треска, во бунило, позаспивав и како штрекнат се будев, ме будеше некој непознат глас, ме довикуваше да станам!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Се вртеше де на едната страна, де на другата. Сонот никако не ѝ идеше.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Само се превртувам, а сонот никако да ме најде, да ме подземе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)