сон (имн.) - секогаш (прил.)

Сепак со секој здив минував во соништата секогаш през исто село со мртви покриви и со гробишта зад недарежливи лозја: крстовите беа без сенки и не никнуваа од земја, висеа: ги ослободуваа мртвите од преголема тежина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тука сонот секогаш се прекинува.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Се тресев и секој миг заспивав, станував куп мртви дамари без сетила.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ова патување, години потоа, продолжуваше во нашите соништа секогаш ново, секогаш различно.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Затоа тврдиме дека сонот секогаш има благотворно дејство, така што дури на него може да се гледа како на необично секојдневно тераписко средство.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)