сонце (имн.) - заоѓа (гл.)

Мама на престол Роденденска На село има еден момент кога сонцето заоѓа и одеднаш сѐ стивнува, како заспано дете, како кафана по фајронт. Мир кој човек мисли дека некако го заслужил.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Одевме по пругата; сонцето заоѓаше и наликуваше на оној пајак од мозаикот; како во средето на небото да лежеше спокоен вжарен пајак, јагленче вжарено во својата мрежа од зраци, кои раскошно го опсипуваа со злато целиот питом пејсаж, со благи ритчиња и долчиња, со винороди, лозја осенчени во предвечерието.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ќе ме најдеш во опинок, ќе ме најдеш во копито, ќе ме најдеш во кожурка, во џбутаре, ќе ме најдеш нигде-никаде...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Чекај ме на запад кај што сонце изгрева, чекај ме на исток кај што сонце заоѓа, чекај ме кај што петел не пее, кај што вода не тече, кај што тапан не тумба, кај што ѕвезди не светат...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Сонцето заоѓаше со звуците на Шопеновото анданте од концертот во ф-мол.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Во летната медитеранска екстаза на Езерото, кога над него владее огромната сина тишина, нема човек, посебно поет кој искачен на вишинката кај манастирот Свети Наум не чувствува потреба да напише песна туку е обземен од внатрешниот неодреден порив да ги - раскаже разликите од светот од кој иде!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А кога сонцето заоѓа и синевината ги покажува своите невидени метаморфози, човек кога се оддалечува од Езерото ги понесува идните залези како ветувања на среќа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Набљудуваа како сонцето заоѓа и очекуваа повлекувањето во шаторот да им ја врати возбудата и радоста на престојот во летувалиштето.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Сонцето заоѓа на запад, најубаво време е сега, кога денот заспива, а мислата во мене е само овој самрак и вечер.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Сонцето заоѓаше. Мама стоеше крај мрежестата врата зад мене, ме гледаше како ја свивам пораката и ја ставам в џеб.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Сонцето заоѓа. Ѕвездите се обрнуваат на ноќното небо.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)