сонце (имн.) - припечува (гл.)

Лежевме скротени, омелушени... Заслушнував: реката шумоли, низ бесконечно несопирливо течење ја чувствувам свежината иако сонцето припечува.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Воловарчињата најмногу ја имале таа можност зашто секаде наоколу се просторни ридишта со богати пасишта врз кој овој летен ден сонцето припечуваше, а ветерот го повиваше чипецот и им ги палеше обравчињата на децата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)