сонце (имн.) - ме (зам.)

Некое далечно сонце ме суши, о смрти, зашто не храбри – туку темни и оковани се бреговите твои и сега веќе некое мртво сонце ме суши.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Сонцето ме потсети на Агна, на нејзината желба, секогаш во летата кога сме биле во Маказар, да ги гледа ваквите изгреви.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)