За момент - и следејќи ја логиката на јавен собир и потребата од понепосредна „легитимизација“, но пред сѐ држејќи се до „трамбулинскиот начин на мислење“ кадешто секоја претходна мисла се одбива од претходната според принципот на трамбулина, „настојувајќи да биде во ортогонална проекција во однос на претходната мисла“ - дополнително ќе се „идентифицирам“ како уредник на списанието за ширење на децентралистичка култура (и за сурфирање по рабови), Маргина, и како човек од списанието за стрип, Лифт.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Ете, можеби, тоа ме оставило повеќе од петнаесет години да молчам и да го голтам она што ќе ми се подаде како финансиски средства за одржувањето во живот на списанието за уметност СУМ.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Ова пишување за Андриќ, Булатовиќ и Ковач би било безпредметно, ако на истото не го додадам она што како книжевна полемика го сретнав деновиве во едно од нашите списанија за книжевност и култура.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Во списанијата за деца не можеше да се види дали се тажни или весели.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Каков скандал може да пукне ако живиот модел, во секој поглед, фасцинантна жена, би реагирала (со право) дека е повредена од романот.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Ут со очила свиреше на виолончело на еден цртеж.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
ТАА е списание за тинејџери, со своја јасно одредена концепција, па местото на Прокопиев ни случајно не му е во ТАА.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)