срам (имн.) - ми (зам.)

А тој одговара: „Срам ми е, Гаврил Романович, но што да се прави: не можам да не пишувам...“
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
А тој, нејќе ни да чуе. Срам ми е, Рајно! Толкао момче дома да седи!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Зошто ја срамиш професијата на рускиот поет?“
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
МАТЕЈ: Срам ми е. БОРИС: Не гледам. (Пауза) Дури сега ми делува. (Пауза) Го губам видот. (Пауза. Ги фаќа очите со прсти.) МАТЕЈ: Срам ми е. (Пауза) Срам ми е.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)