Сара не им се придружуваше на пријателите на сестра си; кога ја посетував во средите, останувавме во нејзината соба, разговаравме како и вообичаено, и само повремено ќе се заслушавме во гласната смеа, во живите дискусии, или во звуците на пијаното и заедничкото пеење кои доаѓаа од спратот над нас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Во салонот на Берта Ауербах, сместен на спратот над собата на Сара, секоја среда навечер се собираа десетина млади луѓе кои се докажуваа едни пред други, обидувајќи се да кажат нешто умно за животот, за љубовта, за музиката и за литературата, и скоро се натпреваруваа кој ќе остави посилен впечаток.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Нејзиниот син Ксенофон Ксантопулос бил вчудовиден кога во средата навечер видел шапка на главата на Богдан наместо фес, што редовно го носел.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)