срнче (имн.) - во (предл.)

Беше едно мирно срнче во неговата одајка, а тоа траеше сè додека таа тупаница живот не го сети вкусот на солта. Тогаш тоа скокна.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Змејко му налегна на јадењето, а од тоа не можеше да го одели вниманието ни сето врашко скокаркање на немирното срнче во неговите нозе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)