Нашите срца забрзано биеја. Во овие мигови на раѓање се плашевме од смртта.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
„Ех, да е мама, да е дедо... Како би се напил еден чај! Како би било убаво...“ мислеше, чувствувајќи како телото му гори, како срцето забрзано му чука, како повремено и мислата му затемнува.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Богуле ѕиркаше низ цепот од вратата и ги гледаше што прават и му врвеа возбудливи трпки по телото, срцето забрзано му биеше, здивот му запираше.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)