Нашите срца забрзано биеја. Во овие мигови на раѓање се плашевме од смртта.
               
             
           
            
            
              „Времето на козите“
               од Луан Старова 
              (1993)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  „Ех, да е мама, да е дедо... Како би се напил еден чај! Како би било убаво...“ мислеше, чувствувајќи како телото му гори, како срцето забрзано му чука, како повремено и мислата му затемнува.
               
             
           
            
            
              „Бојан“
               од Глигор Поповски 
              (1973)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Богуле ѕиркаше низ цепот од вратата и ги гледаше што прават и му врвеа возбудливи трпки по телото, срцето забрзано му биеше, здивот му запираше.
               
             
           
            
            
              „Јанsа“
               од Јован  Стрезовски 
              (1986)