срце (имн.) - не (чест.)

Колку да му беше мило во татковата родна куќа и во родниот град Кукуш, пак срцето не го трпеше.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
И кога пак на грчки ѝ го читале писмото за двајцата внуци кои лани останале меѓу карпите на Клефтис во Грамос, дека и тие јуначки отстоиле за славата на Грција, тогаш нејзиното срце не дознало гордост, не почувствувало достоинство, туку се згрчило во непреболот и во навредата затоа што тие, имајќи своја земја, свои корени натопени со крвта на толку други јунаци, во писмата и пишувале оти загинале како Грци за Грција, а неа затоа што не го знае грчкиот јазик и в црква не го разбира попот грчки и не знае на грчки да му се моли на Бога, ја презираа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не беше тешко да се задржи безизразно лице, па дури и дишењето можеше да се контролира со извесен напор: но удирањето на срцето не можеше да се контролира, а телекранот беше доволно чувствителен за да го регистрира.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Разумот му велеше дека мора да постојат исклучоци, но срцето не веруваше во тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- „Гневот не раздели или љубовта? Судбината не порази или гордоста?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Срцето не можеш да го излажеш ниту да го украдеш животот, не постои конспиративен к’смет, ќе биде тоа што треба да биде, тоа што е судено, веќе некаде напишано за сите нас, откажете се од илузиите дека е поинаку.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Нема на што, нечовечен си ти. Умираш а луѓето што имаат камен место срце не треба да умираат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не можев да им поверувам на ушите; свеста ми се виеше, срцето не ме слушаше, душата ми пламтеше во некаков непознат оган.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Само чукањето на срцето не можеме да го притаиме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Срце не ме трае да го видам човекот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гледајќи како се оддалечува Чана, а никако да ѝ се смали фигурата, Пелагија се прекори себе си за лошата мисла што ѝ го жегна срцето Не, не, нашата врска е посилна дури и од онаа што ме врзува со мојата Добра!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Галебе мој, срцето не е мое: мини низ сите предели неминати, крај сите живи, непознати, загинати.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Метафоричната порака е неизгаслив спомен и нескротена тага по родното место што на своите наследници им ја пренесоа веќе изумрените просвиги кои принудно ги доселија во ова село кое никогаш со срце не го прифатија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тоа, се разбира, забрането, но петелот е толку убав и голем, што срцето не им дава да го заколат.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Косата и да му побелува, срцето не може да му остари, си мислам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама човек си, пак за него се туфкаш. Цела ноќ си ја тепам главата: каде е, што е? Чекам, а срцето не ме држи. Еве го, ене го - го нема.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Имало и некој Бугарин од робијашите, па тој ништо не јадел, ништо в срце не клавал, вели. Само офкал за Бугарија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А срцето не ми дава да си одам. И дремам на врата, слушам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)