Кругеровото дело употребува камери и монитори за проекција на телото на корисникот, така што тоа може да стапи во интеракција со графичките слики, овозможувајќи им на рацете да манипулираат со графичките објекти на екранот, без оглед дали се работи за текст или за слики.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Интеракцијата помеѓу компјутерот и човекот се одигрува без ставање во погон на телото.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Зашто претставува предизвик за моќта на едно чувство со кое, знае, никако не може да се рамни.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Не гледа и не се труди да ја порази љубовта ниту да ни го оконча застојанато, религиозно обожавање на убавината.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тој само се стреми да ѝ го направи дејството понетоксично – така што ќе ги направи вредноста и престижот на романтичната љубов помалку аксиоматски.
Преосвојувањето на ликот на Џоан Крафорд, воопшто, од страна на машката геј-култура и неговото ставање во инаков оптек, како и нејзината фасцинираност со таа една сцена од Милдред Пирс, можат да добијат посебна смисла ако се гледаат на ваква светлина.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Бидејќи геј-мажите добиле прием во популарната култура токму со ставање во заграда или со обезважнување на карактеристично сексуалните димензии на нивните животи – видете го само успехот на филмовите и на телевизиските серии како што се Филаделфија, Вил и Грејс, Настрано окце за стрејт-дечкото, Кирија и Планината Броукбек – низа гласови се кренаа да го поддржат приговорот на Ворнер против десексуализирањето на геј-мажите. И јас придонесов кон таа критика, па нема да ги разврзувам тука истите претходни аргументи.102
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Некоја длабока свест за цената на сериозното сфаќање на љубовта, за тиранијата на неиронизираните или трагични романтични улоги, се можеби она што ја обликува и ја објаснува восхитеноста на машката геј-култура од мелодраматичната изведба на Џоан Крафорд на мајчините згрозеност и пркос.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И така, се трудевме да си ја нагласиме заедничката припадност во разни општествени и етнички идентитетски категории и гледавме да ги потстивнеме оние субјективни димензии на хомосексуалноста, како и оние особени одлики на машката геј-култура – збор да нема за емотивните и за еротските особености на настраното постоење – кои во умовите на многумина беа најодговорни за ширењето на ХИВ-от.
Ако геј-мажите не се чувствуваа страшно стегнати од тоа ставање во загради на емоцијата, на сензибилитетот, на афектот и на почувствуваната различност на нивните проживеани искуства, ако претежно политичките претставувања на гејството како колективен општествен идентитет во тој период не им изгледаа особено угнетувачки, тоа беше поради еден втор, посуптилен фактор.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тој правеше сѐ помалку и помалку работи, додека на крајот одвај ќе го подигнеше прстот за да стори нешто за себеси.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Овие „работи” се чини дека се оние движења низ кои поминуваме правејќи ги нештата што ги именуваме како: станување од кревет, облекување, вршење нужда, откопчување и закопчување, миење раце и лице, бричење, миење заби, чешлање коса, одење, седнување, подигнување чаша, сечење парче леб, мачкање на леб, ставање во уста, голтање.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)