Потоа нашите погледи распознаваа билјардски стапови, саксии со свенати фикуси, врзопи стари весници, расипани детски играчки, извиткани и скоравени чевли, празни шишиња од алкохолни пијалоци, расипани ноќни ламби со згмечени абажури, фотографии врамени во рамки од кои се лупеше бојата и на кои нечистото стакло беше скршено.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Сѐ се случуваше внатре во стаклен тег за хартија, но површината на стаклото беше куполата на небото, а во куполата сѐ беше облеано од јасна мека светлина низ која погледот допираше до бескрајни далечини.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)