стакло (имн.) - ги (зам.)

Со лицето прилепено на прозорското стакло ги гледав пределите низ кои поминувавме, а тие толку брзо поминуваа пред моите очи, како некоја филмска лента.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Стаклото ги издава само подивените, распукани костени што се растрчале по тротоарот како раздвоени замусавени близнаци.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Потоа богомолецот го фрли со два прста како што вешт и стар пишач фрла допушена цигара а прцата и стаклото ги стави в џеб.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)