„Мамо, и јас ќе појдам со вас, барем со училишниот двор“, замоли Влатко, ама одговор не можеше да добие, затоа што Мими беше многу возбудена и во мигот даваше отпор - нејќеше да ги обуе белите чорапчиња, лутејќи се дека е топло, дури жешко и може да се оди со боси стапала во сандали.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Низ босите стапала во телото навлегуваше пријатна топлина.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Со Влатко, Дејко и Ташко излеговме на улица.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Сега растур, а приквечерина - на нашето место!“ дорече Љупчо.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
- Ја, за да ми се извалкаат стапалата во калта.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Тежат водените алишта и смрзнуваат. Свтрднува а шинелот, блузата, панталоните и стапалата во цокули.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)