старец (имн.) - си (зам.)

Стар адет на Велигден да се кршат јајца и чие ќе падне — ќе се скрши — ќе му го даде на победникот. Не само децата и ергените, ами и по некој постар, та дури и старци си прават разонода со ова.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А старецот си излезе, оддалечи, мислејќи, за кого да ја мажи друг. Ој, кутриот?
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Не е чудно тоа што човек со човек разговара, чудното е тоа што старецот си седи сам пред колибата, се пече на нежното есенско сонце, гледа преку Гола Глава и си зборува: „Ама ајде, ти и лани не погоди.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Прстите на старецот си играа со мојата коса. Пламенот ми ги полнеше ноздрите со густа топлина а земјата под мене беше сува и тврда.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пропаѓав во кратки соништа, оние што немаа ни почеток ни крај.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- К'де је? - повторил тој.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И така, кога намислил веќе да го свршит сина си, старецот ошол во друго едно село, да видит една девојка, шчо била многу пофалена за мошне умна и разумна.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Еден умен старец си имал саде еден син.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Седи и како да не забележува дека старецот си оди.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)