страв (имн.) - не (чест.)

Сејач на тој страв не беше само полицијата, туку и селскиот кмет, даскалот, општинскиот службеник, судијата и судот, војската, црквата, радиото и весниците.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Нејзе уште од мала ѝ е всадено чувство на стравопочит спрема чорбаџијата, повеќе на страв, отколку на почит, и тоа чувство ѝ преминало некако во навика, така што нејзиниот страв не е силен но затоа е постојан.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Страва не минеше од нас. Од смртта исплашени тогај зедовме оружје в рака. Чувствувавме дека ни мрзнеше крвта..
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Двајцата другари од страв не можеа да кажат ни збор.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Но стравот не ги остава, а и мајките не ги оставаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)