Треба да беше овој нешто, оти кметскиот, колку да се мачеше да си даде строгост во погледот, искажуваше исплашен и несигурен.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Без строгост во погледот, без суровост.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Живеејќи отсекогаш во блискост со големите француски писатели чии дела ќе им ги открива на своите студенти во Скопје, пред да стане амбасадор на својата земја во Париз, Старова ќе ја наследи и традицијата на убавото пишување: настојчивост и строгост во функција на смислата од каде што ќе се роди, како искра меѓу два силекса светлината...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)