Затоа, за да се заштити и себеси и нив, божемните господари на Потковицата и нивните поколенија во иднина, издаде берат со кој себеси и сите идни султани ги прогласи за мутевилии на Потковицата, а нив, Акиноските, за нејзини вечни стопани.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Некои од нив, навистина остануваа во Дворецот како стража, некои султанот ги праќаше за војници по тврдините, за три, до четири аспри на ден.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)