Ова е еден од најтипичните примери во кои вештачки предизвиканата визија речиси во целина е пренесена како содржина во книжевно дело, и каде односот помеѓу дрогата и творештвото е очигледна.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Што се однесува до мене, јас ваквата постапка на Берен ја оправдувам од две причини: Првата: Завидливоста во творештвото е потребна појава.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)