Речиси никој освен Милер не направил општествена критика на машкиот геј-културен објект и не се заинтересирал за исчитување на масовната култура од гледиште на машкиот геј-субјект кој е нејзин потрошувач.148 И ретко кој од квир-теоретичарите се обидел да изведе приказ на машкиот геј-субјективитет преку индуктивна студија на историјата на машките геј-културни присвојувања наместо врз нив дедуктивно да ја применува психоаналитичката теорија или некоја друга теориска догма.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Многу повеќе сакам да аргументирам разгледувајќи ги одблизу самите општествени појави – внимателно да ги исчитувам културните облици или да правам дебел опис на настраните културни практики – отколку да се повикувам на авторитетот на некоја готова теорија или доктрина.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Оспособени од теоријата или не, нашата одлука резултира секогаш со тоа: поради една радост да се јавуваат две таги.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)