Со пролетта со топењето на снеговите, со живнувањето на природата, и луѓето стануваа посмели, покатегорични, поиницијативни, се разбира, колку што овозможуваше партијата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
„Еве, интересно - Дојранското Езеро расте по топење на снегови и изобилни врнежи во земјата - Можно покачување на водостојот уште за 40 сантиметри - Најголемо покачување од еколошката катастрофа на Дојранското Езеро.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)