Трошките ги сееше и низ градските улици, со надеж дека го намалува светскиот глад.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
А Цињка клекнува пред софрата и крши од погачата и шепоти: - ова за Велика, ова за Мита, ова за Зоја, за Аргир, за Андонис и за Панајотис... крши, а трошките ги собира.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)