И нашата трпеза никогаш не беше доволно богата, па сепак преживеавме. А ете, тие умираа.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Или едноставно заминувале негде, и еден по еден нивните потписи во писмата ги снемуваше.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)